Sylwetka Ryszarda Petru, na tym portalu, jak i w innych miejscach budowania społecznej opinii, przywoływana była już tyle razy, że pisanie na jego temat wydaje się być powtórzeniem. A jednak spróbuję, na tyle poważnie, na ile się da.
Kim jest Ryszard Petru? Urodzony w PRL, co w niczym mu nie przeszkodziło, ani w niczym nie pomogło – jego kariera, zdaje się, toczyła by się tak, czy inaczej. Rodzice, pan Petru i pani Petru, chyba potrafili konstruować bomby, bo mały Rysiu spędził jakiś czas w tajnej ruskiej bazie, o której zapewne nie mógł opowiadać kolegom po powrocie.
W wieku dwudziestu kilku lat dostaje się pod wpływ sporo starszego mężczyzny, który to roztoczy dyskretną opiekę nad wszystkimi późniejszymi dokonaniami przyszłego lidera opozycji. Mężczyzna ten umożliwi niesamowitą karierę swemu protegowanemu. Będzie on asystentem ministra, wiceszefem partii politycznej, będzie ekspertem i bankowcem w światowym banku – dokona tego wszystkiego w czasie, który dla najlepszych bywa nieosiągalny.
Pan ekspert – takiego go pamiętam. Jest temat w telewizji, rzecz o finansach, w tym momencie, pani redaktor zapowiada, kamerzysta robi najazd, na ekranie pojawia się Ryszard Petru. Pamiętam też, że niewiele zapamiętałem z tego, co mówił ekspert Petru. Coś o ubruttowieniu czegoś, bo to przełoży się na budżet, ale pod warunkiem, że ubruttowieniu poddane zostanie jeszcze coś tam… Zasnąłem.
Gdyby być tylko odrobinę naiwnym pozytywnym wariatem, w typie: późne sześć pięć płci obojga, można by uwierzyć w KOD - kiedy startował i wydawał się taki kolorowy („że niby wariaci, ale pozytywni i na świeżym powietrzu, a ja i tak kupuję od akwizytorów, więc czemu się nie zaangażować?”).
Nie mogę jednak zrozumieć, i nikt mnie nie przekona, że osoba pokroju Ryszarda Petru, poświęcając swój dotychczasowy dorobek i urobek (a na pewno nadzieję na jego istotne powiększenie w tempie dotychczasowym), postanowiła, że od teraz Polska, Polacy i ich problemy, o których tyle czytał w swoich zestawieniach.
Ten człowiek jest wynajętym ekspertem do wynajęcia. Starszy Pan otrzymuje propozycję od kogoś, kto stwierdził, że z tym Bronkiem wszystko się wali, więc trzeba kogoś innego, nowego, młodego.
Jest, był tu z nami i czekał na swą kolej. Kandydatura idealna. Przed ogłoszeniem decyzji o założeniu nowego ugrupowania, nikt nie zdążył porozmawiać z liderem partii o tzw. zwykłym życiu.
Dziwię się tym, którzy nie uwierzyli, że poseł Petru, postanowił, wszelkimi dostępnymi środkami, zorganizować nie przewrót, a samorozwiązanie sejmu – tak to nazwał. Trzymał się tego zwrotu i posługiwał przy każdym pytaniu o motywacje.
Upór. Myślę, że to jest cecha, która definiuje Ryszarda Petru. Niektórzy mogą pomylić go z dążeniem do celu, ale tu chodzi raczej o upór osła, z cyklu: „z tego miejsca się nie ruszę”.
Wszyscy śmieliśmy się z Rycha, kiedy przedstawiał swoje osobliwe wnioski, które wyciągnął z historii upadku Cesarstwa Rzymskiego.
Śmieliśmy się, nie zauważając, że ON naprawdę tak uważa. Taka jego wiedza, jak i przekonania. I nie ma znaczenia, że było inaczej, Ryszard Petru – uzbrojony jedynie w stado amazonek – zaatakował imperium w szczycie chwały.
Opadł bitewny pył, przeciwnicy rozeszli się do domów. Imperium zdaje się być jeszcze silniejsze, kto wie, może o to chodziło posłu Rychu? Robił nam te wszystkie pojęciowe zagadki, ale żeby aż tak? Bo co, lubi, kiedy ludzie się śmieją?
Same pytania, na które nie znajduję odpowiedzi, a które dowodzą, że nie znam bohatera swojej opowieści. A jeśli nie znam, to nie powinienem pisać, co te…
